Το λεκτικό ατόπημα περί ‘’χωρισμένων Εκκλησιών’’ στο Π.Σ.Ε.

ΤΟ ΛΕΚΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ ΠΕΡΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΣΤΟ ΠΣΕ

«Η Εκκλησία είναι  μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του μοναδικού Χριστού» - Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Είναι λυπηρό να ομιλούν περί ‘’χωρισμένων Εκκλησιών’’ στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).  Η εκφραστική αυτή ανακρίβεια, ενώ φαινομενικά μόνο ‘’βοηθεί’’ τους διαλόγους που διεξάγονται, στην ουσία διαιωνίζει την ενασχόληση των διαλόγων με τα ‘’ελάσσονα’’ και όχι με τις αλήθειες της Πίστεως. 

Είναι επίκινδυνο το εκφραστικό τούτο ατόπημα περί ‘’χωρισμένων Εκκλησιών’’ και μάλιστα όταν τούτο λέγεται στα πλαίσια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.) και αφορά κυρίως το βαβέλειο  πλήθος των Προτεσταντικών παραφυάδων.

Ένα ατυχές αποτέλεσμα είναι και η εκζήτηση μορατόριουμ, για μια ενιαία παγκόσμια Ιεραποστολή στα πλαίσια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).   Δυστυχώς η ιδεολογικοποίηση της αγάπης, έφερε τούτες τις επακόλουθες στρεβλώσεις.

Η παρόμοια προηγούμενη υποστήριξη του «διαλόγου της αγάπης», σε σχέση με τον «διάλογο της αληθείας» από τον τότε Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, κατέδειξε εκτροπή από την Ορθόδοξη οδό, όπου αλήθεια και αγάπη αλληλοπεριχωρούνται, χωρίς η μία να εργάζεται σε βάρος της άλλης.  Φυσικά η ενέργεια αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα, είχε και το επακόλουθο αποτέλεσμα να μη γίνει καμιά προσπάθεια από τους Παπικούς να ανασκευάσουν τις πλάνες των.

Αναφορές  περί ‘’διηρημένης εκκλησίας’’ αλλά και εκφράσεις του τύπου «όταν η Εκκλησία ήταν ενιαία», αποπροσανατολίζουν τους διαλόγους,  με αποτέλεσμα τη διαιώνισή τους.

Ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, αναφέρει σχετικά, ότι «η Εκκλησία ούσα καθολικώς εις και μοναδικός θεανθρώπινος οργανισμός εις όλους κόσμους, δεν είναι δυνατόν να διαιρεθή.  Κάθε διαίρεσις θα σήμαινε και τον θάνατον της».

Οι οικουμενιστές λανθασμένα ερμηνεύουν την ευχή της Μεγάλης Συναπτής «Υπέρ της των πάντων ενώσεως», ότι δηλαδή εννοεί την ένωση των «εκκλησιών» διαφόρων δογμάτων, ερμηνεία η οποία αφορμάται από την ανθρωπάρεσκη αγάπη, η οποία εργάζεται εις βάρος της αλήθειας. Το τοπικώς ενδεικνυόμενο, παρερμηνευόμενο οδηγεί σε τούτη τη στρέβλωση. 

Εύστοχα είναι τα λόγια του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο θέμα τούτο : «Κατά την ενιαίαν στάσιν των Πατέρων και των Συνόδων η Εκκλησία είναι μόνον μια, αλλά και μοναδική, διότι ο εις και μοναδικός Θεάνθρωπος, η Κεφαλή της, δεν δύναται να έχει πολλά σώματα.  Η Εκκλησία είναι  μία και μοναδική, διότι είναι το σώμα του μοναδικού Χριστού».

Η επίπονη εργασία για επιστροφή των συνανθρώπων μας στην Εκκλησία μακραίνει με τις ατέρμονες συζητήσεις και αναφορές στα ελάσσονα, αφήνοντας σημαντικές αλήθειες της Πίστεως για συζήτηση σε ‘’μελλοντικό χρόνο’’.

Είναι λοιπόν μεγάλο ατόπημα να ομιλούν περί ‘’χωρισμένων Εκκλησιών’’ στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).   Η εκφραστική αυτή ανακρίβεια στο τέλος δικαιολογεί και το πλήθος των οικουμενιστικών ατοπημάτων, καθώς και τον  λανθασμένο τρόπο που οι καλούμενοι ‘’οικουμενικοί’’  διάλογοι διεξάγονται.